Tag

In A Personal Journey with Martin Scorsese through American Movies besteedt Scorsese aandacht aan wat hij noemt ‘the director as iconoclast’. Dit zijn regisseurs – zoals onder meer Nicholas Ray, Arthur Penn en ook John Cassavetes – die op een voor Hollywood niet conventionele manier te werk gaan en eerder films maken vanuit de buik dan louter vanuit het hoofd.

In The King of Comedy (1982) kijkt talkshow host Jerry Langford (Jerry Lewis) op een monitor in zijn huiskamer zijdelings naar Pickup on South Street (1953), een duistere spionagethriller van Samuel Fuller. Aan het begin van de film denkt Langford nog dat hij controle heeft over de situatie. Het telefoontje van Masha (‘I think it was a bit much, Jerry, I really do’) is een teken aan de wand dat hij de con

De scene uit Pickup on South Street die Jerry Langford aan het begin van de film bekijkt in zijn apartement, herhaalt zich later in het echt in zijn buitenverblijf. Aangezien in het universum van Rupert Pupkin alles omgekeerd is, is het in deze scene niet de femme fatale die bestolen wordt, maar de gewiekste vamp (Rita) die zelf aan het stelen slaat. Langford merkt dit niet op en beseft derhalve niet dat hij de contr

In A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies noemt Scorsese Samuel Fuller een ‘smokkelaar’ en legt hij uit waarom hij hem zo bewondert:  ”American hypocrisy was his (Samuel Fuller) constant target”.

Martin Scorsese heeft vaak samengewerkt met doorwinterde ‘method actors’ als Harvey Keitel, Ellen Burstyn en Jack Nicholson. In dit fragment zien we een Oscar-winning method performance van Robert de Niro als Jake LaMotta die een imitatie van Marlon Brando’s Terry Malloy (On The Waterfront, Elia Kazan, 1954) ten beste geeft.

In zijn epos over de Amerikaanse maverick regisseur Howard Hughes (1905-1976) , gunt Martin Scorsese de kijker een blik op de wereld van grandioze filmpremières en picture palaces in 1930.

Méliès se souvient…