In 1900 stuurde Thomas A. Edison zijn cameraman James H. White naar de Wereldtentoonstelling in Parijs. Ter plaatse filmde White het 3.5 km lange ‘trottoir roulant’, een circulaire lopende band die op 7 meter hoogte geïnstalleerd werd en heel de Wereldtentoonstelling rondging. Het perspectief van de cameraman, die zich op een van de vaste perrons bevond, is dit van de toeschouwers van de zogenaamde bewegende panorama’s, die medio 19e eeuw in de mode waren. In tegenstelling tot de tracking shots die enkele jaren later ingeburgerd zouden raken, is het niet de camera, maar het voorwerp voor de camera dat beweegt.
Ook Georges Méliès was gefascineerd door dit ‘trottoir roulant’ en maakte er twee films over, Panorama pris du trottoir roulant Champ de Mars en Les visiteurs du trottoir roulant.